Da para facer unha fonda reflexión:
«Había tempo que vía a súa relación como unha candea que comezara a derreterse. Sabía que só soprando a lapa lograría conservar un resto de cera, pero preferíu mantela acesa ata o final. Foi Alba quen a apagou.»
(De «A praia dos afogados», Editorial Galaxia, de Domingo Villar).
Carmentas 